Pieta z Bączala Dolnego starsza od watykańskiego dzieła Michała Anioła

Gotycka, drewniana figura przez kilka stuleci stała w jednej z miejscowych kapliczek przydrożnych (w Bączalu Górnym na przysiółku Dutkowice), która według tradycji została wzniesiona jako wotum wdzięczności za ocalenie od epidemii cholery. "Wielka zaraza" od lipca do grudnia 1721 roku pustoszyła okolicę oraz niemalże całkowicie wyniszczyła populację Królewskiego Miasta Biecza.

Pieta Bączalska wykonana około 1380 roku (II połowa XIV wieku) to jedno z najcenniejszych i najstarszych przedstawień pasyjnych w Polsce, a jednocześnie wyjątkowy przykład kręgu średniowiecznego warsztatu małopolskiego, dodatkowo o bardzo rzadkim przedstawieniu kompozycji. Maryję przedstawiono w pozycji siedzącej, z wyciągniętymi do przodu dłońmi, które podtrzymują pełnoplastyczną, pomniejszoną w skali, figurę zdjętego z krzyża Chrystusa.

Bezcenną rzeźbę, której konserwacja została przeprowadzona na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni konserwacji i restauracji rzeźby drewnianej polichromowanej przez panią Joannę Nikiel, pod kierunkiem dra Janusza Sarkowicza można obejrzeć w kaplicy bocznej bączalskiej świątyni parafialnej.