Wystawa fotografii "Szepty przeszłości" w JDK
Wystawę fotografii "Szepty przeszłości" w Jasielskim Domu Kultury można oglądać od 1 marca do 31 marca 2022 roku.
Podróże przez kosmos i drewniane cerkwie wbrew pozorom wiele łączy. Światło np. Drogi Mlecznej biegnie do nas od kilku lat do kilkudziesięciu tysięcy lat, zatem to co widzimy to obrazy gwiazd sprzed wieków. Stare cerkwie też przenoszą nas w przeszłość, choć nie w kosmicznej a ludzkiej skali czasu. Razem możemy je spotkać w miejscach gdzie jeszcze, na szczęście, stopień "ucywilizowania", a w szczególności zanieczyszczenie sztucznym światłem są małe.
Dziś niewiele osób wie jak na prawdę wygląda Droga Mleczna czyli Galaktyka w której żyjemy. Nocne fotografowanie tych cerkwi w otoczeniu Magurskiego Parku Narodowego potrafi być jednym z piękniejszych przeżyć. Wszystkie zmysły zaczynają tam działać na innym poziomie. W bezwietrzne noce czuje się podmuch skrzydeł przelatującej ćmy, w mieszaninie zapachów zaczynamy rozróżniać pokostowane drewno, igliwie i skoszoną trawę. W ogarniającej ciemności słabe światło gwiazd wydobywa subtelności budowli i ich otoczenia. I słychać szepty. Z przeszłości. W szeptach fotonów kończących swoją kosmiczną podróż na starych deskach słychać historię Wszechświata, w szeptach tych, którzy zakończyli swoją ziemską podróż na przycerkiewnych cmentarzach słychać historię ich wielkiego Mikroświata.
Podróże przez kosmos i drewniane cerkwie wbrew pozorom wiele łączy. Światło np. Drogi Mlecznej biegnie do nas od kilku lat do kilkudziesięciu tysięcy lat, zatem to co widzimy to obrazy gwiazd sprzed wieków. Stare cerkwie też przenoszą nas w przeszłość, choć nie w kosmicznej a ludzkiej skali czasu. Razem możemy je spotkać w miejscach gdzie jeszcze, na szczęście, stopień "ucywilizowania", a w szczególności zanieczyszczenie sztucznym światłem są małe.
Dziś niewiele osób wie jak na prawdę wygląda Droga Mleczna czyli Galaktyka w której żyjemy. Nocne fotografowanie tych cerkwi w otoczeniu Magurskiego Parku Narodowego potrafi być jednym z piękniejszych przeżyć. Wszystkie zmysły zaczynają tam działać na innym poziomie. W bezwietrzne noce czuje się podmuch skrzydeł przelatującej ćmy, w mieszaninie zapachów zaczynamy rozróżniać pokostowane drewno, igliwie i skoszoną trawę. W ogarniającej ciemności słabe światło gwiazd wydobywa subtelności budowli i ich otoczenia. I słychać szepty. Z przeszłości. W szeptach fotonów kończących swoją kosmiczną podróż na starych deskach słychać historię Wszechświata, w szeptach tych, którzy zakończyli swoją ziemską podróż na przycerkiewnych cmentarzach słychać historię ich wielkiego Mikroświata.
